རྡོར་གདན་གནས་སྐོར།

—ཁྱུང་རིག་འཛིན།

སྟོན་པ་མཆོག་དེས་བདུད་རྩི་བརྙེས་པའི་ཡུལ།།
རྡོ་ཡི་མཆོད་རྟེན་བརྗིད་ཀྱིས་འགྱིངས་བའི་ས།།
བྱང་ཆུབ་ལྗོན་པ་འཕྲེད་ལ་གྱེས་པའི་གནས།།
བྷོ་དྷི་གྷ་ཡའི་གནས་སུ་ད་ལོ་འབྱོར།།


མི་ལོ་བཅུ་ཕྲག་ཡུན་ལ་མ་མཇལ་རིང་།།
བྱང་ཆུབ་མཆོད་རྟེན་གཟི་བྱིན་ཇེ་ཆེ་རེད།།
བྱང་ཆུབ་སྡོང་རྒན་ཡལ་འདབ་ཇེ་རྒྱས་རེད།།
རྒྱན་དང་བཀོད་པ་ཕུན་སུམ་ཇེ་ཚོགས་རེད།།

མཆོད་རྟེན་ནང་གི་ཐུབ་པ་ཆེན་པོའི་དྲུང་།།
ལྷ་མོ་ཨུ་མའི་པདྨ་བཙུགས་པ་འདི།།
ནང་པའི་ངོས་ནས་གྱོང་གུད་ཆེ་བ་སྟེ།།
སྟོང་གསུམ་གསེར་གྱིས་བཀང་ཡང་སྤོ་ཐབས་དཀའ།།

སྤྱིར་ན་གནས་མཆོག་རྡོ་གདན་འདི་ན།།
དགེ་སློང་སེར་པོའི་ཁ་གྲངས་ཇེ་མང་རེད།།
དགེ་སློང་དམར་པོའི་འདུ་ཚོགས་ཇེ་རྒྱས་རེད།།
ཕྱི་ནང་བར་གསུམ་སྲུང་བྱ་ཇེ་མང་རེད།།

དར་ཐང་དཔེ་ཆ་གནང་སྦྱིན་སྔར་ལྟར་རེད།།
ཕྱོགས་བཞིའི་སྨོན་ལམ་འདུ་འགོད་སྔར་མུས་རེད།།
འགྱེད་དང་མང་ཇའི་གཏོང་བ་སྔར་འདྲ་ཟེར།།
བདེན་དང་མི་བདེན་ཁྱེད་ཚོས་ཤེས་ལོས་ཤེས་སྙམ།།

རྒྱ་དང་འཇར་པན་ཤར་ཕྱོགས་ཀོ་རི་ཡ།།
ཐའི་ཐ་ཝཱན་དཔལ་གྱི་ལང་ཀ་སོགས།།
ནང་བསྟན་དར་རྒྱས་ཆེ་བའི་ཡུལ་གྲུ་ནས།།
དད་ལྡན་མི་སྣ་འཛོམས་པ་ཇེ་མང་འདྲ།།

སྒོ་ཆེན་དྲུང་གི་ཁ་གཏགས་འཚོང་མཁན་དང་།།
དེའི་ཉེ་འཁོར་བག་ལེབ་ཚོང་པ་དང་།།
དེ་དང་འདབ་འབྲེལ་ལ་ཧྥིན་འཚོང་མཁན་དང་།།
དེ་ལས་ལྷག་པའི་པར་ཁང་ཚོང་ཁང་སོགས།།

དུས་འཁོར་ཐང་གི་བོད་རིགས་ཟ་ཁང་།།
དེ་ཡི་རྒྱབ་ཕྱོགས་བོད་པའི་ཁྲོམ་ར་དང་།།
རྒྱ་གར་ཡུལ་མིའི་མངར་ཟས་ཟ་ཁང་སོགས།།
འདི་ནས་ཕུད་དེ་ལོ་མང་སོང་རབས་འདུག།

མཆོད་རྟེན་སྒྱོཌ་ཀྱིས་བསྣད་པའི་གནས་ཚུལ་དེ།།
ཁོར་ཡུག་གཙང་མ་བཟོ་བའི་ཐབས་བྱུས་ཞེས།།
ཨ་རོགས་ཁ་མཁས་འགའ་ཡིས་བཤད་པ་ཐོས།།
ཕལ་ཆེར་ཕལ་ཆེར་བདེན་པ་ཡིན་ཡང་སྲིད།།

སྐྱ་སེར་གྲྭ་ཇོ་འདྲེས་པའི་མི་ཚོགས་ཀྱིས།།
ཕྱག་འཚལ་གསོལ་འདེབས་བསྔོ་སྨོན་ཟློ་བ་དང་།།
རས་གུར་ནང་དུ་སྒོམ་ལ་བརྩོན་པ་སོགས།།
མཆོད་རྟེན་ཕྱོགས་བཞིར་ཆོས་ཀྱི་འདུ་འགོད་མང་།།

རྣམ་དཀར་མཛད་བཟང་སྒྲུབ་ལ་ཕར་བལྟས་ན།།
ཡོངས་རྫོགས་དག་པའི་ཞིང་ལ་ཨེ་འགྲོ་བསམ།།
ང་དང་ང་འདྲའི་སྐྱེ་བོ་ཐ་མལ་འགའ།།
མངར་ཇ་འཐུང་བཞིན་ལྷག་སོང་ཨེ་ཡིན་བསམ།།

རོགས་པ་མེད་པར་ཁྲོམ་སྐོར་ཐེངས་གཅིག་སོང་།།
ངོ་ཤེས་མེད་པའི་མི་ཚོཌ་ཡོམ་ཡོམ་གཡོ།།
ཕར་ལ་མཐོང་ཡང་ཚུར་མི་མཐོང་བའི།།
སྐྱེ་བོ་འགའ་རེ་དེའི་ཁྲོད་དུ་སྣང་།།

བར་དོའི་སྲིད་པ་ཟེར་བའི་སེམས་ཅན་ཞིག།
རི་བྲག་ཐོགས་མེད་བགྲོད་པའི་ནུབ་མཐུ་ཅན།།
ཕར་མཐོང་ཚུར་མི་མཐོང་བའི་གཏམ་རྒྱུད་དེ།།
དེ་ཡང་འདི་འདྲ་ཨེ་ཡིན་བསམ་ཏེ་བློང་།།

སྐྱེ་བོ་ཁག་གཅིག་སྐོར་ལམ་ཟ་ཟུར་ན།།
མགོ་རས་འོག་ཏུ་དབུ་སྐྲ་དམ་དུ་སྦས།།
ཕྱུ་བའི་སྟོད་ལ་རས་གཟན་དམར་པོ་ངོམ།།
སྔར་བཞིན་ཡོང་འབབ་གསོག་ལ་ཧ་ཅང་བྲེལ།།

ཨ་ཤོ་ཀ་ཡི་རྡོ་རིང་ཆག་པའི་རྩེར།།
ལྕགས་ཀྱི་ཊམ་ཀ་འཕེན་པའི་ལམ་སྲོལ་དེ།།
ངོ་གདོང་འཛུམས་ཀྱིས་འཁྱུད་པའི་བྱིས་པ་འགས།།
དུ་རུང་མི་ཉམས་རྒྱུན་འཛིན་བྱེད་ཀྱིན་མཆི།།

སྔོན་དང་བསྡུར་ན་ཁ་གྲངས་མི་མང་ཡང་།།
གདོང་ལ་ཐལ་མདོག་ཁུར་བའི་སྤྲང་སློང་དག།
ཕོར་པར་དངུལ་ཊམ་དཀྲུགས་པའི་སིལ་སྒྲ་དེ།།
ལྕགས་རིའི་ཕྱི་སྐོར་གང་སར་གོ་རྒྱུ་འདུག།

ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་བ་རྐུ་ཐབས་གནས་སམ་ཅི།།
ན་བཟའ་སེར་པོ་གྱོན་པོ་ཁ་ཅིག་གིས།།
སྟོན་པས་གནང་བའི་ཕོར་པ་ནག་པོ་དེ།།
གང་སར་གཟེད་འདི་ཡེ་ནས་མི་མཛེས་སྙམ།།

རྙིང་མའི་ཆོས་སྒར་ནང་གི་ཁང་བརྩེགས་དག།
མཐོ་བ་བྲག་རིའི་རྔམས་ལ་བལྟས་དང་མཚུངས།།
ཐོག་འོག་ཐང་གསུམ་གྲྭ་ཇོས་འདུ་ལོང་ནི།།
གྲོག་མའི་གྲོག་ཚང་ཁད་ཀྱིས་བརྡོལ་བ་འདྲ།།

གསོལ་ཁ་དྲག་ཏུ་འདོན་པའི་སྒྲ་འདྲ་ཞིག།
ཕར་ཀིའི་ལྷ་ཁང་ནང་ཐོས་སྙམ་བྱུང་།།
མི་ལོ་བཅུ་ལ་མཐོང་བར་མ་གྱུར་བའི།།
གྲྭ་རྒན་མགོ་མཁྲེགས་དེའང་རྒྱང་ནས་མཐོང་།།

གསོལ་ཐབ་མདུན་གྱི་ཤིང་རའི་བསྟར་པ་ནས།།
དགེ་འདུན་རུ་ཆེན་བསྒྲིགས་པའི་ལམ་སྲོལ་དེ།།
བཛྲ་ས་ཏྭ་ཞུ་བར་མི་ཕོད་ཀྱང་།།
ཕྱུགས་ལ་གཟན་རྩྭ་སྦྱིན་པའི་ཚུལ་དང་འདྲ།།
༢༠༡༦/༡/༢༢ ལ།

piligrimage to Bodh gaya 

The place where the Buddha found the nectar,

The stone stupa stands majestically.

Where the Bodhi tree splits horizontally,

I arrived in Bodh Gaya this year.

For ten years, I had not seen it.

The Bodhi stupa grows ever more glorious,

The old Bodhi tree spreads its branches wide,

The ornaments and decorations ever more rich.

Before the great Buddha in the stupa,

The lotus of the goddess Uma rests here.

The Buddhist side has suffered much loss,

Even with gold filling the three realms, it cannot be moved.

In this sacred Bodh Gaya,

The number of monks in yellow robes grows.

The assembly of red-robed monks swells,

And ever more things need protection.

The gift of Dhar Thang's books continues as usual,

The four-way prayer meetings still go on.

Offerings of money and tea, they say, are as before,

But you know what is true and what is not.

China, Japan, and East Korea,

Thailand, Taiwan, and the glorious Lanka—

In these lands where Buddhism flourishes,

It seems ever more devotees gather.

Before the gate, an auspicious white scarf seller stands,

Bakers gather nearby,

Along with sellers of laphing and

Photography studios and more.

Tibetan restaurants in Dus 'khor Thang,

Behind it, the Tibetan markets,

Indian sweet shops and others, too—

Long since they were cleared away.

The news of the stupa bombed spreads,

Plans for cleaning the environment—

Rumors whispered by experts,

Perhaps they're true.

Monks, nuns, and laypeople crowd the space,

They offer obeisances and prayers.

In tents, meditation is earnest,

Religious gatherings surround the stupa.

Witnessing these deeds, perfect virtues,

I think all of them will reach the Pure Land after death.

I, and some others like me,

Wonder if we remain, sipping sweet tea.

I walked alone without partners,

The crowd of strangers swayed.

I saw ahead, but they could not look back,

Among them, some appeared.

In stories of the realm of being after death,

They dissolve away through mountains and rocks.

The dead can see the living, but they can't return,

I feel this deeply and it makes me unhappy.

As groups walk along the path,

Hiding their hair beneath scarves,

Red cloths draped over their shirts—

Still busy securing their earnings.

Atop the broken stone pillar of Ashoka,

The custom of tossing coins persists.

Children with smiles light up their faces,

A tradition still alive.

Though fewer now than before,

Beggars with dust upon their faces,

The sound of coins clinking in their cups—

Heard everywhere outside the Bodhi stupa.

Are there hidden wandering mendicants, or something else?

Some, in yellow robes, extend black bowls from the Buddha—

But somehow, beauty eludes them.

The buildings of the Nyingma monastery—

Like towering rocks, majestic they stand.

Monks in upper and lower floors, gather en masse,

Like an anthill suddenly burst.

The echo of a loud prayer—

I thought I heard it from a distant temple.

Ten years have passed since I last saw him—

The old, stubborn monk glimpsed from afar.

In the wooden rows before the kitchen,

The tradition of feeding large groups of monks remains.

Though I dare not invoke Vajra Sattva's name,

It's like offering grass to cattle.