ཐོན་ཉིན། Leaving day

ཡུན་ཐུང་ལོ་ཤས་ཙམ་སྡོད་སར། །
ཞེན་ཆགས་རི་རབ་ལས་ལྕི་བ། །
ཉི་ཚན་ས་ཐོག་ན་འབར་ཡང་། །
སེམས་པ་ཁ་ཆར་གྱིས་ཕྱིད་སོང་། །

ཅ་དངོས་རླངས་འཁོར་ལ་བཅུག་རྗེས། །
སེམས་པ་ཤོད་ཁང་དེར་ལྷག་སོང་། །
ཁ་བཏགས་ལག་ནང་ཏུ་འབྱོར་ཡང་། །
མ་ཚིམས་སྐེ་ཐོག་ན་ཞུས་ཡོད། །

མ་བསམ་མཛེས་མ་ཡི་ནུ་ཟུང་། །
ཁོ་བོའི་བྲང་ཁ་ན་གླན་པ། །
བརྩེ་བའི་འཐམ་འཁྱུད་ཅིག་མིན་རུང་། །
དུང་བའི་ཕེབས་སྐྱེལ་ཞིག་ལོས་ཡིན། །

བཙན་ཚུགས་ངོ་འཛུམས་ཤིག་ངོམ་སྟེ། །
གྱེས་ཁའི་ཁ་གཡང་ཞིག་བསམ་ཡང་། །
ངག་སྒོ་མཆིལ་མ་ཡིས་བརྣངས་དུས། །
སྨྲ་བའི་ནུས་ཤུགས་དེ་ཉམས་འདུག །

རླངས་འཁོར་དལ་བུ་རུ་ནུད་སོང་། །
སེམས་པ་ཚེར་ལྕག་གིས་བྲབ་སོང་། །
རྒྱབ་མཐོང་མེ་ལོང་གི་ངོགས་སུ། །
ཁོ་མོ་ཕྱག་གཡུག་གིས་བྲེལ་འདུག །

In just a few short years,
Love weighed heavier than a mountain.
Even as sunlight touched the ground,
My heart remained frozen in snow’s fountain.

After boarding the taxi’s ride,
My heart stayed behind in the room’s hold.
Though your white scarf, auspicious and grand,
It couldn't satisfy, so I asked it on my neck to stand.


Without thinking, your two breasts,
Pressed softly against my chest.
Not a loving embrace, I confess,
But a tender farewell, at best.

Though I forced a smile, strained and tight,
My thoughts whispered, “Goodbye” in flight.
But when tears welled in my eyes,
Words failed, and speech fell shy.

The taxi started its slow ascent,
My heart beaten by a sharpened thorn.
In the rearview mirror’s glance,
She waved, a busy farewell torn.